Стефан Льовен наследи Сергей Станишев в ПЕС, конгресът призовава за България в Шенген
Социалистите предлагат мащабен Европейски пакт за достъпна енергия и социална кохезия в отговор на кризите
Обратно в новинатаКоментари - Стефан Льовен наследи Сергей Станишев в ПЕС, конгресът призовава за България в Шенген | Днес.dir.bg
Коментари
партизани-юнаци поздравяват шведските партизани-викинги с "Излел е Серго Айдуцин..и се не е върнал", както и с по една пита пресен кашкавал и буца прясно овче сирене от мандрите в горите като традиция още от дедите им. В замяна - по едно социалистическо "Волво" ей така, да има за друарките и друарите......
Каде е царот-граѓанин Симеон Сакскобургготски?! 14.10.202214.10.2022 Истакнато/Колумни/Позиција FACEBOOK MESSENGER TWITTER PINTEREST WHATSAPP EMAIL Пишува: Владимир Перев Лесно е да се напише писмо и да се бара согласност, некоја институција или организација да биде крстена, насловена со име кон кое група граѓани или цела држава, имаат чувство на почит и уважение. Уште по лесно е наследниците на тоа име да дадат согласност за негова употреба. Илузија е помислата дека со тоа престанува одговорноста, како на оние кои побарале согласнот, така и на оние кои ја дале. Две организаци на граѓани од Македонија побараа од Симеон Сакскобурготски, бугарскиот цар, сега граѓанин, да даде согласност за употреба на имињата на неговиот татко и дедо, Цар Борис Трети и Цар Фердинанд Први, како имиња на невладини организации во Македонија, првата во Охрид, која и беше регистрирана и втората во Богданци, која чека регистрација. За организацијата-клуб “Ванчо Михајлов“ од Битола, таква согласност не беше нужна, затоа што тој нема живи наследници. Наследници сме сите ние. Формирањето на тие невладини организации во Македонија беше проследено со невидено до сега насилие и терористички чинови од кои европските држави останаа занемени, како од физичкото насилие, така и од жестокоста на пројавите. Македонските институции тоа го одмолчаа или го прифатија како нормален рецидив од Титовото време. Пресудата на судот во Битола, со која беше осуден пироманот на Клубот “Ванчо Михајлов“, предизвика резигнација во целиот демократски свет, но беше “прифатена“ како логична последица од скапаниот правосуден систем во СФРЈ, чие наследсто е и правосудието во Македонија, корумпирано, партизирано, политизирано и национално-расистичко. Впрочем, тоа и не беше некоја новина, тоа стои во секој Извештај на ЕК за напредокот на Македонија кон демократскиот европски свет. Проблемот е во нешто друго. Вокабуларот, речникот на македонските интелектуалци и атрибутите со кои се справуваат со личностите на двајцата цареви и патриотот, конспиратор и терорист. Тоа е проблемот. Зборовите “фашисти, слуги на Хитлер, убијци, македономразци“ и слични на нив, се термини одамна избришани од европската наука, политика и публицистика. Да, историјата е и таму раскажана со целата своја вистинитост и тежина, ништо не е премолчено, но тонот на изразот е сосема поинаков. Овде работите не се променети уште од времето на Студената војна, дури и сега кога сме дебело навлезени во нова Европска војна, притоа со потполно нов распоред на сојузништвата. Но треба да разбереме, не може да се очекува од луѓе, научници, новинари или политичари, кои својата кариера ја граделе на тој наратив низ годините и децениите, да отстапат од своите изречени или напишани позиции. Не дека не ја знаат вистината, таа е позната и препознаена, но човечки е повеќе да се сакаш себе сѝ отколку вистината. Тоа е барем разбирливо. Не е разбирливо каде е Симеон Сакскобургготски, малолетниот цар Симеон, кој подоцна, од емигрант, стана премиер на Бугарија. Зошто молчи, зошто не реагира? Да се биде цар или крал, значи да се биде владетел, врховен, над сите, па макар да е владетел и во парламентарна монархија. Цар не може да биде фашист, нацист, не може да биде нечиј слуга, па макар и на еден Хитлер. Бугарската царска лоза ги влече своите корени и предци од династиите на Савоите, Бурбоните, Парма и од познатиот род Сакс-Кобург и Гота, од каде е и родот на британските владетели. Владетелите немаат нација, имаат држава со која владеат, а низ власта, служат на народот. Царевите Фердинад и Борис се вистински слуги на народот, воедно и слуги на своите амбиции и страсти. Фердинанд говорел шеснаесет јазици, бил познат и признат научник-ботаничар, а неговите ботанички испитувања и пронајдоци низ Бугарските планини и низ целата Латинска Америка се предмет на научни опсервации и анализи од такви институции како што е ботаничкиот институт Карл Лине. Некој за таков човек вели дека бил освојувач и што ли уште нѐ. Па која е работата на еден владетел, сигурно не е да ја остави својата земја на некои други освојувачи. Борис Трети не заостанувал многу зад него. Со своите десетина јазици, со научната дејност, исто така на ботаничар, бил познат низ целиот научен свет. Одлично ги познавал машинските науки и редовно си ја возел локомотивата на возот со кој патувал, а корпорацијата Форд го сметала за еден од подобрите тест-возачи на фордовите автомобили. Два пати престојувал во Македонија. Првиот пат за време на Првата светска војна како командант на армиите, а вториот пат како цар. И на двата пати, во Прилеп спиел во истата куќа, големата жолта куќа на Спасевци, која сега е обична руина! Зошто молчи Симеон Сакскобургготски? Замолчен ли е од некого, или мисли дека сѐуште е император, па не е должен ништо да објаснува. Не, должен е да проговори. Неговиот дедо и татко во својата армија имале 120 илјади македонци, организирани во воени единици. Само 11 Македонска пехотна дивизија имала 33 илјади борци, повеќето доброволци во војната за која се надевале дека ќе им донесе слобода од српската окупација. Нашите предци беа херои, храбро се бореа и гинеа под знамињата на Бугарија и под командата на Кобурзите. Некои паднаа, некои преживеаја, сите беа одликувани. Низ скриените места во нашите домови, сѐуште ги чуваме ордените за храброст. Нашите предци не беа нити нацисти, нити фашисти, ами обикновени бугарски патриоти на кои судбината не им беше наклонета. Затоа, царот-граѓанин и експремиер Сакскобурготски треба да проговори, во одбрана на своите, но и нашите предци. Да го одбрани и бездетниот и ненаследен од никого Ванчо Михајлов. Тој беше пријател на неговиот татко. Во 1934 година пријателството се раскина, Борис Трети си ја бранеше круната. Тоа е разбирливо, но во име на вистината Симеон треба да каже кој го спаси царот Борис од земјоделските превратаџии. Капетанот Харлаков, познат како “чернија капитан“ и војводата на ВМРО Величко Велјанов-Чичето од село Црешево, скопско, го ликвидираат земјоделскиот лидер и премиер Александар Стамболиски и главата му ја носат во торба на Борис Трети за да знае дека е спасен, а круната сочувана. Тоа е позната историја, но признанието од еден царски потомок треба да биде логично, без оглед на тоа колку е позната владетелската неблагодарност кон потчинетите. Македонските бугари ги отворија своите организации и беа со почит препознаени од бугарската власт. Пред сѐ од председателот Румен Радев, министерството за надворешни работи олицетворено, во првите мигови, од министерките Захариева и Генчовска, бројните бугарски интелектуалци и целокупниот бугарски печат, од сите бугарски медии, портали и специјално телевизиите. Цела Бугарија застана до нас, рамо до рамо со своите еднородни македонски браќа. Финансиската подкрепа која ја даде и сеуште ја дава Милен Врабевски е двигателот на нови, демократски процеси во историјата и во сопственото себепрепознавање, како во Бугарија така и во Македонија. Воедно, тоа е и морална поткрепа, чин дека не сме заборавени. Го нема само Симеон Сакскобургготски. Треба да проговори за себе си, за своите предци и за нивните политички и национални определби. Треба да ги измие лагите нафрлени врз нивните лица и прикриените навреди кон него. Да ги исчисти од фрлените валканици бугарските воени знамиња под кои цели генерации на нашите предци се бореа и жртвуваа. Принуден ли е да молчи, принуден за сметка на стари обврски, прифатени за време на неговата долгогодишна емиграција? Крвта на нашите предци паднати за слободата на Македонија и за единството на бугарското племе го разрешува од секакви преземени обврски. Херојското минато на неговиот трон и духовите на предците, нашите и неговите, го повикуваат да го каже својот “императорски“ збор. Трагично би било, целото величие на Кобурзите да се сведе на една евтина наместена фотографија, каде Симеон седи до британската кралица Елизабета Втора. Тоа е само роднинска почест. Неговиот збор е важен, тоа е должноста на еден бивш цар и бивш премиер. Преку тој збор, треба да раскрстиме со илузиите од едно насилно југословенско и просрпско минато и фалшива историографија! Тоа е негова должност!
Това си е направо едно нашенско декоративно кученце, свикнали на лакомства и всякакви....ласки!
Тези от ПЕС си живеят на друга планета. Грозната сянка на комунизма в България още виси над българите и треви живота им.
Лаладжии се самовъзпроизвежда инса си самодостатъчни, чакаме вече децата на първото поколение евролидери да ни яхнат умело, както е в родната бълхария
Сега ще доди да мъти водата на Нинова , която направи партията да има собствена мандра .
Все по.мазни ги избират, нямащи нищо общо със социална и лява партия. Ще жертваме социалната политика заради екологичната, това говори много. А Станишев сега ще търси друго високо място, за да нищоправи..И без това всички партийки са като близнаци от една майка, знайно коя..
Мислех си, че европейската левица може да доведе до по-нромален ЕС! Вече виждам, че няма изход за Европа! Този съюз трябва да се разпадне! Пълен е с продажници и гейове!